Een goede behandeling voldoet aan onderstaande punten:
- De behandeling gaat uit van een specifiek probleem met technisch lezen en het spellen van woorden. Van daaruit wordt gerichte aandacht besteed aan lezen en spellen als afzonderlijke vaardigheden, maar ook in combinatie met elkaar.
- De behandeling gaat uit van problemen met de taalverwerking. Vaak is dit het omzetten van klanken in lettertekens. Er wordt aandacht besteed aan het koppelen van spraakklanken en letters/woorden.
- De behandeling maakt gebruik van specialistische leestraining, waarbij het kind leert woorden snel(ler) te herkennen en waarbij leesstrategieën (“Hoe lees ik een tekst of woord?”) nadrukkelijk worden geoefend.
- De behandeling verloopt in onderdelen die een systematisch plan volgen.
- De behandeling is in principe gelijk voor ieder kind, maar besteedt ook aandacht aan individuele kenmerken.
- De behandeling wordt vrijwel altijd ondersteund door computerprogramma’s waarmee het kind kan werken en oefenen.
Op de markt wordt ook een veelheid aan zogenaamde ‘dyslexietherapieën’ aangeboden waarvoor onvoldoende wetenschappelijke basis is. Denk hierbij aan motorische trainingen, speciale en gekleurde brillen, voedingssupplementen (bijv. visolie), beelddenken (Davismethode), muziek- en luistermethode (Tomatis), edukinesiologie, neurolinguïstisch programmeren, e.d. Het is belangrijk om te weten dat de effectiviteit van deze therapieën onvoldoende is bewezen. Sommige van deze hulpmiddelen of methoden bevatten zeker elementen waar kinderen of volwassenen baat bij (kunnen) hebben of worden op individueel niveau als prettig ervaren.